Czas na przełamanie!

Świat żyje dzisiaj wyborem nowego następcy św. Piotra. Wszelakie media ścigają się na to, kto pierwszy i kto więcej informacji na jego temat przekaże. Ten blog sięga oczywiście tylko do tematyki sportowej, więc ja nie wspomnę wyjątkowo o tej wyjątkowej sytuacji nic. Chociaż też będzie coś o czasopismach. Proszę sobie wyobrazić, że ostatnimi czasy zakupuję niemal codziennie Przegląd Sportowy z pewną dozą ciekawości. Muszę przyznać, co pewnie nikogo nie zdziwi, że przewracam tylko na strony dt. białego szaleństwa. Na prawdę można w tym dzienniku wyczytać bardzo wiele cennych i łatwo podanych informacji. Odkąd Kamil Stoch został Mistrzem Świata można o nim czytać nie tylko w magazynach sportowych, ale także w czasopismach o wysoko rozwiniętym poziomie dziennikarstwa - tzw. brukowcach (muszę w nawiasie ująć, że niektóre słowa użyte w tym zdaniu zawierają w sobie szczyptę ironii). Dziś jesteśmy w stanie dowiedzieć się, gdzie i kiedy nasz skoczek myje samochód. To są przecież ważniejsze fakty z życia sportowca, niż jego wyniki. Kamil dosłownie w jednej chwili stał się gwiazdą wielkiego formatu, co mi osobiście w ogóle nie przeszkadza. Dopóki nie zagraża to jego formie wszystko mi odpowiada.

Za nim jednak przejdę do Mistrza Świata, pragnę jeszcze raz ucieszyć się z Wami doskonałą nowiną! Justyna Kowalczyk zapewniła sobie czwartą Kryształową Kulę w karierze. To niesamowite uczucie, kiedy ma się w świadomości, że Polka pokonała w walce największą potęgę w biegach - Norwegię. Można powiedzieć, że np. Marit Bjoergen nie startowała w większości biegów w tym sezonie. Prawda! Tylko, czy to świadczy o tym, że jest ona silniejsza od Kowalczyk? Aby zdobyć PŚ trzeba być równym i przede wszystkim wytrzymałym przez cały sezon. Bjoergen nie od dziś odpuszcza większość startów, aby przygotować się do imprez mistrzowskich. Czy startując we wszystkich konkursach, miałaby takie same statystyki w wygranych, jakie ma teraz? Wątpliwe! My cieszmy się z tej kuli, bo jest ona zasłużona! Zdanie na ten temat podziela komentator norweskiej telewizji TV2. Jest on oczarowany Polką i uważa, że bez niej starty w Pucharach Świata byłby totalnie nudne. Komentator ten w rozmowie z Sebastianem Parfjanowiczem powiedział, że z miłą chęcią nakręciłby film o przygotowaniach Justyny. Zapytał naszego dziennikarza, czy na zdjęcia do produkcji wystarczą trzy dni? Kiedy usłyszał w odpowiedzi, że spokojnie wystarczą dwie, trzy godziny - mocno się zaśmiał i nie uwierzył. Nie ma co jednak ukrywać, że to prawda.  W Polsce nie ma tras biegowych dla sportowców wyczynowych takich jak nasza mistrzyni. Dlatego świat dziwi się, że ktoś z Polski może w ogóle mieszać w czołówce Pucharu Świata, a nie wspominając już w ogóle o wygrywaniu.

Nasz nowy cel paparazzi - Kamil Stoch, potwierdził dzisiaj swoją wciąż genialną formę. Na prawdę zastanawiałem się jeszcze pół roku temu, kiedy wreszcie pokaże, że nie jest już następcą mistrza, a po prostu mistrzem. Ten sezon musiał być przełomowy. Stoch zdobył złoto i brąz na czempionacie. To są niepodważalne sukcesy, ale jednak brakowało mu czegoś w stylu kropki nad "i". Chodzi tutaj o przynajmniej dwa zwycięstwa z rzędu w Pucharze Świata. Moim zdaniem to była ta główna rzecz, która przyciągała nas do Adama Małysza. Ta możliwość seryjnego wygrywania w nokautującym wręcz stylu. Kamil jeszcze nie spełnił tego warunku, ale proszę mi wierzyć - to stanie się już jutro i w niedzielę. Nie ma co bawić się w "niepompowanie balonika". Stoch nie ma sobie teraz równych i przypomina formą dawnego Małysza. Tyle, że mam nadzieję na nową historię, którą napisze nowy Mistrz Świata. W tym całym zamieszaniu jutro w Trondheim będzie miał oczywiście rywali bardzo mocnych. Nie mam dziś wcale na myśli Jacobsena czy dwóch panów F&F z Niemiec. Kamil ma także świetnych rywali w drużynie. Piotr Żyła właściwie zadziwił dziś cały świat skoków narciarskich. Moim zdaniem skok ideał - 140 metrów z warunkami uśrednionymi w plecy. Żyła to wciąż skoczek zagadka, tylko teraz już na innym poziomie. Kiedyś odbywało się to na zasadzie - albo punktuje, albo nie łapie się do konkursu. Dziś prezentuje się to tak: albo mam punktów pięć, albo czterdzieści. I to cieszy, że oprócz świetnego asa, bardzo dobrego króla (Macieja Kota), mamy także waleta w postaci "Złotoustego". Na co więc liczymy jutro?! Na dużą dawkę emocji... i śmiało! Wygrana Kamila i jeszcze jeden Polak na podium? To byłoby piękne, ale trzeba dobrze skakać w konkursie. A w to wierzę gorąco i życzę naszym z całego serca!

"Gdzie on wyląduje?! Wylądował! Niesamowite jak pięknie wylądował! Rekord! Rekord! 149 metrów! Ależ niesamowity skok! On jest szalony, ale w nosi do sportu to, co jest fantastyczne! Niepowtarzalne!"

Włodzimierz Szaranowicz, Vancouver 2009