Nasze nadzieje w Predazzo…

Spoglądając ostatnimi czasy w kalendarz, właściwie nie ma żadnej wątpliwości – czas upływa. Może nie jest to zbyt oryginalna myśli filozoficzna, ale nie wątpliwie mam rację. Posuwamy się w szybkim tempie do przodu, a co za tym idzie – zbliżamy się do kolejnej edycji Mistrzostw Świata w narciarstwie klasycznym. Jak wszyscy fani zimowego szaleństwa wiedzą, po dziesięciu latach najlepsi narciarze świata, znowu zagoszczą we włoskiej miejscowości Predazzo – Val di fiemme. W związku z faktem, że pozostało mniej niż miesiąc do otwarcia, to moim zdaniem najlepszy moment na ocenienie naszych szans medalowych.

Kiedy prawie dwa lata temu zbliżały się Mistrzostwa Świata w Oslo, właściwie wszystkie nasze oczy zwrócone były na dwie postaci – Justynę Kowalczyk i Adama Małysza. Ten czempionat wydawał się być ciepły i powinniśmy wspominać go dobrze. Chyba, że weźmiemy pod uwagę fakt, że Adam tam ogłosił zakończenie kariery. To może mieć wpływ na lekkie ochłodzenie naszych wspomnień związanych z tamtym okresem. Wiecie, co? Wydaję mi się, że kibicom biegów narciarskich też niełatwo oglądało się wówczas starty Justyny Kowalczyk. Polka dwoiła się i troiła, aby móc zdobyć wreszcie kolejny tytuł mistrzowski, ale właściwie za każdym razem czegoś brakowało. Nie chcę być uszczypliwy i przede wszystkim pisać swoich tez (jak wiadomo takie tezy głosi większość naszego społeczeństwa) na temat tych wygranych Marit Bjoergen, więc przejdę do pozytywnego aspektu tamtych mistrzostw. Przecież zdobyliśmy wówczas najwięcej medali w historii. Prawdą jest fakt, że ani jednego złota, ale dwa srebra i dwa brązowe "krążki" to wcale nie jest tragedia, patrząc na fakt, że jeszcze 14 lat temu potrafiliśmy wywalczyć zero takowych "krążków". Jestem pewien jednak, że tym razem przywieziemy przynajmniej jeden złoty medal.

Jeśli myślę o złocie, jakby od razu narzuca mi się twarz Justyny Kowalczyk. Moim zdaniem w chwili obecnej Polka nie ma sobie równych w stylu klasycznym. W Predazzo biegaczki wystartują w dwóch konkurencjach odpowiadających naszej Mistrzyni. Sprint i oczywiście bieg na 30 km, w którym Kowalczyk została Mistrzynią Olimpijską. Prawdą jest, że w Oslo zdobyła na tym dystansie „tylko” brąz, ale powiedzmy sobie szczerze, że to był zupełnie inny okres. Norwegia musiała pokazać u siebie siłę, pytanie tylko, czy była to taka w pełni czysta i sprawiedliwa siła? Nie wiem, to ich męczyć powinno ewentualne sumienie. Wiem, obiecywałem - przepraszam.

W tym sezonie Marit Bjoergen, jak wiemy, była na bardzo długo wykluczona ze startów, przez co zachwiał się jej terminarz przygotowań. Podczas ostatniego konkursu, bo dobiegnięciu do mety, była tak zmęczona, jak właściwie nigdy. Dla nas to chyba dobry omen…

Polka w mojej opinii ma szanse znowu przywieźć trzy medale, z tym, iż będzie to złoto i dwa srebra. No chyba, że najlepszy sportowiec roku 2012 styl dowolny wciągu kilkudziesięciu dni poprawi i przywiezie więcej tytułów mistrzowskich? Wolę medali nie wyliczać, niektórzy dość nieudolnie zrobili to przed Vancouver, co tylko nałożyło dodatkowy stres na Kowalczyk. Wierzę w sukces Justyny i wierzę, że mogą to być nasze najlepsze mistrzostwa w historii. 

Ciąg dalszy nastąpi...