PolandLovesKamilStoch

To nie jest fajne uczucie, kiedy nastawiasz się na najlepsze Mistrzostwa Świata w historii, a wychodzi właściwie przeciętnie. Minęło już kilka dni zmagań we włoskim Predazzo, a polska osada pozostaje bez zdobycia medalu. Musiały minąć dwa dni od czarnej soboty, abym mógł w skupieniu napisać to, co czuję. Justyna Kowalczyk, Kamil Stoch - to są postaci, których nie chcę widzieć z tak posępnymi minami. To okropnie przykry widok, kiedy widzisz Mistrzynię Olimpijską, faworytkę mistrzostw, z takim wyrazem bezsilności po biegu. Cztery Norweżki! Nie jedna Bjoergen, nie jedna Johaug - tylko cztery! Przecież to właściwie było totalnie nie do przewidzenia. A ja, ja w ogóle nie jestem wściekły. Mi totalnie szkoda naszej Justyny, bo przecież ona robi wszystko, co może. Kamil Stoch. Przyznajcie, że od IO w Vancouver nie przeżywaliśmy takich dużych emocji podczas drugiej serii ważnego wydarzenia. Oddał kapitalny skok w pierwszej serii. Szczerze mówiąc mocno wierzyłem, że medal jest pewny. Stoch miał dzień na genialne skoki. W drugiej serii jednak coś się stało. Nie ma medalu, są gorzkie łzy rozczarowania u Kamila... a właściwie były, bo na całe szczęście sen pomógł naszemu skoczkowi i ukoił ból. Ale czy tylko sen?

Odrywając się całkowicie od tej rywalizacji, pragnę powiedzieć, że nie pamiętam takiego poruszenia kibiców w Internecie. Zwykle, kiedy jakiś skoczek psuł szanse medalową był totalnie poniżany, czy nawet bluzgany. Wiem, takie zjawisko też miało miejsce i tym razem. Całe szczęście, że przyćmione zostało przez genialną akcję na Twitterze #PolandLovesKamilStoch , która zrzeszała (wciąż w sumie działa) wszystkich fanów Kamila, którzy ciepłymi słowami we wpisach, chcieli podbudować naszego najlepszego skoczka i pokazać, że wciąż są z nim. To było bardzo potrzebne. Szczególnie wtedy, gdy obejrzało się wywiad z Kamilem tuż po konkursie. Tak załamanego sportowca, to ja w życiu nie widziałem. Pojawiło się zmartwienie czy to załamanie nie odbije się na jakimś dołku formy. Przecież jest jeszcze konkurs na dużej skoczni, gdzie trenerzy uważają Kamila za głównego rywala dla Gregora. Na szczęście wczoraj nie było już łez na twarzy skoczka z Zębu. Wątpię, aby lider polskiej kadry czytał te wpisy, ale nasze poruszenie z pewnością jakoś niebezpośrednio wpłynęło na Stocha.

Oprócz tej akcji, która teraz znalazła także swój odpowiednik na Facebooku, pojawiło się wiele miłych akcentów na innych portalach. Moim zdaniem najważniejsze w tym całym skupieniu jest to, że Kamil Stoch wciągu tego jednego dnia właściwie zjednał sobie fanów. Przecież ja sam dawniej bym chodził wkurzony, pamiętam czasy Adama. Mistrzostwa Świata w Oberstdorfie. Po pierwszej serii na skoczni dużej też był na pozycji medalowej. Drugi skok zepsuty i marzenia prysły. Mistrzostwa Świata w lotach w Planicy 2010, po pierwszej rundzie prowadzenie, skończyło się bez medalu. Wiecie, jak ja się wtedy wściekałem?! Wiadomo, że w końcu to przechodziło. Przy tym zepsutym skoku Kamila nie było u mnie ani grama złości. Ja chciałem, aby Kamil mógł wreszcie udowodnić tym wszystkim niedowiarkom, że z niego jest wielka gwiazda skoków narciarskich. Może to zabrzmi dziwnie, w naszym społeczeństwie mogę spotkać się z wielkim oburzeniem. Ale wreszcie napiszę to, przecież mam prawo. Wydaje mi się, że wspieram bardziej Kamila niż Adama kiedykolwiek. Od pierwszych punktów w PŚ Stocha wierzyłem, że z niego będzie gwiazda. Patrzyłem na jego rozwój i to może stąd. Smutno mi się zrobiło, zwłaszcza w domu słysząc jakieś chore teksty pod jego adresem. Taki mam mały apel do ludzi "hejterów" - nie cieszcie się, jeśli Kamil zdobędzie medal w czwartek, ani kiedykolwiek.

Dumni po zwycięstwie, Wierni po porażce!!